İmam Əli (ə) və düşməni söyməyi qadağan etməsi
İmam Əli (ə) və düşməni söyməyi qadağan etməsi
| Sual:
İmam Əli (ə) düşməni söyməyi qadağan edib və başqalarının onu söyməsi qarşısında susubmu? |
Cavab: İmam Əli (ə) öz səhabələrini hətta düşməni belə söyməkdən çəkindirdi.
Bu hallardan bəziləri:
İmam Əlinin (ə) səhabələri olan Hücr ibn Ədiy və Əmr ibn Həmiq Siffeyn döyüşündə Şam və Müaviyə ordusuna söyüş söydülər. Bu məsələ İmam Əliyə (ə) xəbər verildikdə buyurdu: “Mən sizin söyüş söyməyinizi xoşlamıram.” Daha yaxşı olar ki, onların əməllərinin pisliyini və onların nə vəziyyətdə olduqlarını bildirəsiniz. Bu, həqiqətə daha yaxındır. Onları söymək əvəzinə belə deyin: İlahi, bizim və onların qanının tökülməsinin qarşısını al, bizimlə onların arasını islah et və onları azğınlıqdan doğru yola yönəlt ki, həqiqətdən xəbərsiz olanlar həqiqəti tanısınlar." [1]
İbn Əbil-Hədid “Nəhcül-bəlağənin şərhi”ndə qeyd edir ki, İmam Əli (ə) heç kimin şamlılara söyüş və nalayiq sözlər deməsini xoşlamırdı. Lakin o, qoşununun öz narazılıq və nifrətlərini ifadə etməsini xoşagəlməz bir şey hesab etmir. [2]
Həmçinin, tarixi mənbələrə görə, İmam Əli (ə) özünə qarşı olan təhqir və ya söyüşü bağışlayardı.
Bu hallardan bəziləri:
Bir gün İmam Əli (ə) səhabələrinə moizə edirdi. Onun sözlərindən heyrətə gələn xəvariclərdən biri belə dedi: “Allah bu kafiri öldürsün, o, nə qədər də çox bilir”. İnsanlar onu öldürmək istəyirdilər. Amma İmam buyurdu: “Onu buraxın.” Təhqirin cavabı təhqirdir, yoxsa günahdan keçmək?!” [3]
Cəməl döyüşü bitdikdən sonra Abdullah ibn Xələfin arvadı Səfiyyə, həzrət Əlini (ə) görüb qışqırdı: “Ey Əli! Ey qohumlarının və onu sevənlərin qatili...! Allah sənin övladlarını yetim etsin”. Həzrət Əli (ə) cavabında heç nə demədi. Əzd qəbiləsindən bir kişi dedi: Vallah, bu qadın bizim əlimizdən canını qurtarmamalıdır. Həzrət Əli (ə) o kişinin bu sözlərindən qəzəbləndi və dedi: “Sus! Pərdələri yırtma, kiminsə evinə girmə, heç bir qadını azarlama. Sənin ləyaqətini və namusunu söyüb təhqir etsə belə!” [4]
Bu yazının mənbələri Yədullah Hacızadənin yazdığı “Sireye nizamiye Əmirəl-Muminin” kitabından götürülmüşdür, Qum, Elmi hövzələrin idarəetmə mərkəzi, 1392 hicri-şəmsi ili.